Poëzie Live

Naast recenseren, verslaglegging en het uitgeven van het poëzietijdschrift wordt de redactie van Awater zo nu en dan gevraagd om te jureren. Zoals voor de grote gedichtenwedstrijd van scholengemeenschap het OSG Hugo de Groot. De finale vond 26 november plaats in het Rotterdamse theater Walhalla en liet Awater diep onder de indruk achter van al het jonge poëzietalent dat op de school rondloopt.

Tekst en foto's: Emma Blom

Het Hugo de Groot is een openbare scholengemeenschap in de wijk Charlois in Rotterdam-Zuid. Kinderen kunnen hier alle soorten basis- en voortgezet onderwijs volgen, van vmbo tot gymnasium. Daarnaast hebben ze ook Internationale Schakelklassen (ISK), waar jongeren die pas net in Nederland wonen extra worden ondersteund in het leren van de Nederlandse taal. Initiatiefnemers en vakdocenten Nederlands Hermen Hoek en Marc van Osch hebben samen met een bevlogen groep vakdocenten Nederlands vijf jaar geleden de gedichtenwedstrijd opgezet. Ze begonnen destijds in de aula van de school. Over de jaren heen is de wedstrijd steeds populairder geworden: zo werd deze editie in de grote zaal van Walhalla georganiseerd - en met succes, want de zaal was uitverkocht. Dat kan maar één ding betekenen: poëzie leeft, ook op de middelbare school!

Het Hugo de Groot is een school waar vele talen naast het Nederlands worden gesproken door de scholieren, maar voor de wedstrijd schreven alle leerlingen een gedicht in het Nederlands of Engels. Elk jaar wordt er een ander thema gekozen en dit jaar was dat ‘Reizen’. Meer dan 180 leerlingen deden mee aan de wedstrijd, verdeeld over vijf verschillende categorieën: groep 8, de onderbouw, de bovenbouw, Engelstalig en ISK. De docenten maakten een voorselectie en Awater selecteerde per categorie drie genomineerden en een winnaar.

Wat deze avond zo bijzonder en ontroerend maakte, waren de goudeerlijke en persoonlijke gedichten van de deelnemende scholieren. In de lessen Nederlands werden ze begeleid in het schrijven van een gedicht. Tijdens het lezen van de gedichten werd al snel duidelijk dat de docenten stimuleerden, maar niet stuurden. Dat was terug te lezen in de eigen invulling die elke deelnemer aan zijn of haar gedicht gaf. Wat er vooral uitsprong, was de veelzijdigheid van de scholieren, de verre reizen die zij, soms noodgedwongen, op jonge leeftijd al hadden gemaakt en de wijze kijk die zij daarop hadden. Velen van hen schreven over een reis, niet alleen over land en zee, maar ook door tijd, taal en herinnering.

Enkele zinnen uit winnende gedichten:

‘De wind citeert Wikipedia, terwijl blaadjes applaudisseren zacht.’ (Oliver Eykhout, 4VB)

‘Er is geen günaydın meer maar er is goeimorgen
Er is geen een woord maar er zijn meer woorden’ (Idil Demir, ISK)

‘Werk is geen wolf en zal niet wegrennen
Je hebt nog een heel leven om het af te hebben’ (Mark Bilanych, 3VA)

‘Nu twee koffers
niet meer leeg, maar voller
een voor haar
een voor het hart waarmee ze nu de reis deelt.’ (Janette Khodnya, ISK)

Geen enkele poëtische stijlvorm bleef onaangeraakt om de gedichten kracht en pracht bij te zetten. Awater jureert met veel plezier voor het Hugo de Groot, met een gemeenschap aan jongeren die zo rijk is aan taal en verhalen. Het is juist in het creëren en stimuleren van een veilige ruimte voor het schrijven van gedichten dat de dichters van morgen zullen schrijven, en hopelijk blijven schrijven.