Clubkeuze

Balans van een bestaan tot dusver

Het selecteren van de Clubkeuzebundel biedt het panel van dienst altijd een mooi moment om even te reflecteren aan de hand van de ingezonden bundels. De inzendingen voor deze editie waren enorm divers. Er werd geëxperimenteerd met zowel de poëtische als de semantische reikwijdte van syntaxis, zoals in de bundel Ons gaan allemaal van Benzokarim, er was een verkenning van de uitdrukkingskracht van diverse door elkaar gehanteerde stijlregisters en talen, zoals bij de debuutbundel Oceandiva van Christina Flick, er was qua stijl een prachtige ode aan het oeuvre van Menno Wigman, zoals in Twan Vets’ Troostpogingen. Die diversiteit is geweldig, maar maakt kiezen ook lastig, want je bent niet alleen peren met appels aan het vergelijken, maar ook met vijgen, aubergines, mandarijntjes en ga zo maar door.

Natuurlijk moet je als keuzepanel altijd zeggen dat het niveau hoog lag, dat is een soort vorm van beleefdheid, maar dit keer menen wij het ook. Uiteindelijk bleven er twee bundels over. De ene heeft u nu in handen, maar we wilden ook nog wat lof toezwaaien aan de andere.

Verblijf van Yasmin Namavar is een debuut om door een ring te halen. De bundel zit vol taalplezier en snijdt urgente thema’s aan. Alleen de titel Verblijf is al prachtig gekozen. In de bundel (onder)zoekt Namavar vele vormen van verblijven. Hoe verhoudt je je tot de wereld waarin je leeft, je lichaam, cultuur en taal. Waar is je ruimte om te verblijven?  Wij verwachten dat deze bundel straks ook bij onder meer de debuutprijzen hoge ogen zal gooien. Mede hierom hebben wij besloten om een werk van een auteur die al wat verder in haar oeuvre is, ditmaal te verkiezen tot Clubkeuze.

Froukje van der Ploeg is een poëet die sinds haar debuut Kater uit 2006 kalm aan een corpus werkt, waarbij de vrouwelijke ervaring een grote rol inneemt: van daten tot bevallen, van seksueel geweld tot een relatie die uiteenvalt. Soms blijft iets is een voorlopig hoogtepunt in haar oeuvre. In een wereld waarin, om het maar met journaliste Sue Lloyd-Roberts te zeggen, de grootste oorlog er een tegen vrouwen lijkt te zijn, vormen de gedichten een aangrijpende getuigenis van wat het betekent om in een vrouwenlichaam te moeten leven, maar dat niet alleen. Het is ook een balans van een bestaan tot dusver. Zoals Dante zich halverwege zijn leven opeens in een donker woud bevond, zo waadt de vertelster uit Soms blijft iets door verschillende vormen van donkerte en onzekerheid. Er zijn herinneringen aan seksueel geweld en verloren liefdes, de vraag wat het betekent om geen man te zijn en wegtikken van de tijd almaar te voelen. Femicide, huidhonger, scheiding en verliefdheid, allerlei onderwerpen weet Van der Ploeg in toegankelijke maar daarom niet minder gelaagde taal te vatten. Wat het betekent om kansen te missen én om kansen te grijpen. Hoe het is om als vrouw dichter bij de dood te komen en verder in het bestaan. En daarin is ruimte voor mooie zinnen als ‘ik wil bewegen als het blaadje van de lieveheersbeestjes/ mijn jaren uitgummen en zijn lichaam om het mijne vouwen’, humor en niet zozeer hoop, als wel de moed om door te gaan.

Soms blijft iets is een doorwrochte bundel van een dichter die bij zowel het grote publiek als het kleine meer aandacht verdient.

Ellen Deckwitz en Hanneke van Eijken