Columns

Ik heb in mijn leven heel wat af gemanifesteerd, vaak onbewust. Toen ik een kind was, manifesteerde ik om de juiste cadeaus van Sinterklaas te krijgen, om een goede Cito-score te halen en om nog beter te kunnen hockeyen. Als ik in mijn eenpersoonsbed lag, onder mijn Beertje Paddington dekbedovertrek, stelde ik me voor hoe ik me zou voelen als ik een Barbiehuis kreeg of als ik een heel strak doelpunt maakte. Ik stelde me voor hoe trots iedereen op me zou zijn. Ik voelde het geluk door mijn lichaam trekken en wist: hoe vaker ik me deze dingen voorstel, hoe groter de kans dat mijn wensen uitkomen.



Later, toen ik me begon te verdiepen in het occulte, in hekserij en magie, leerde ik dat dit manifestatie heet. Gedachten zijn krachtiger dan je vaak denkt, en door positief te zijn, trek je goede gebeurtenissen aan. Met gedachten beïnvloed je de werkelijkheid. En omdat jouw werkelijkheid een afspiegeling is van je bewustzijn, kun je gebeurtenissen in je leven op deze manier sturen.

Heksen voeren rituelen en spells uit om invloed uit te oefenen op de werkelijkheid, om te manifesteren, en er zijn heksen bij die zeggen dat deze spells poëzie zijn. ‘Poetry, like witchcraft and magick, is an act of transformation,’ schrijft dichter Janaka Stucky in zijn column op www.lithhub.com. En daar ben ik het mee eens. Als ik poëzie schrijf of lees, creëer ik in mijn hoofd een nieuwe plek. Een soort open ruimte zonder beperkingen. Op deze plek worden de juiste woorden tegen elkaar afgewogen om het precieze beeld dat moet worden overbracht, op te roepen. Poëzie is voor mij een verdichting van tijd en taal, en een manier om autonoom te worden; los te komen van onze aarde en onze materiële vorm, om boven onze samenleving uit te stijgen.

Spreuken en bezweringen werken op dezelfde manier. Door verschillende handelingen te verrichten en de juiste woorden op te zeggen, kom je los van de wereld en trek je ook naar de open plek. Je stuurt energieën om bijvoorbeeld een ruzie te herstellen, of om jouw leven een nieuwe wending te geven.

Stucky schrijft: ‘When I say my poems worked as spells, I mean it in a very literal sense. For the past ten years I have been writing poems exclusively from a trance state, in a strictly controlled and highly ritualized setting. The poems that emerged from this process feel not only like visions to me, but actual conjurings.’ De gedichten die hij schrijft, zijn dus niet enkel visioenen, maar ook bezweringen. Zijn poëzie wordt op een geritualiseerde manier geschreven en gelezen, wordt zo een transformatie, een spreuk, een manifestatie. Poëzie kan op deze manier worden gebruikt om de wereld te veranderen.

Kijk maar naar het volgende gedicht van Dorothea Lasky, lees het hardop en voel hoe je met deze woorden jouw werkelijkheid kunt sturen en jouw angsten kunst bezweren.

10 maart 2021